بطور كامل آمده، و قابل تغيير نيست.

خلاصه اينكه طبق تفسير سوم مقصود از كتاب مسطور «لوح محو و اثبات» است.

اما «بيت معمور» برخى آن را به خانه كعبه تفسير كرده‌اند. چون كعبه خانه‌اى است كه به دست ابراهيم خليل آباد شد، و با گذشت زمان روز به روز آبادتر مى‌شود، علاوه بر اينكه از نظر معنوى نيز به سبب عبادت آباد و معمور است.

هنگامى كه انسان در مسجدالحرام قرار مى‌گيرد، و بر گرد آن خانه طواف مى‌كند، و در انديشه فرو مى‌رود كه در طول 1400 سال پس از بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله چه انسانهاى بزرگ و با شخصيّتى در آنجا به عبادت پرداخته‌اند، به وجد مى‌آيد و از شادى در پوست خود نمى‌گنجد.

هر چند هنگامى كه حضرت ابراهيم عليه السلام به فرمان خداوند همسر و فرزندش را در آنجا رها كرد، بيابان خشك و سوزان و بى آب و علفى بود «إِنِّى أَسْكَنتُ مِنْ ذُرِّيَّتِى بِوَادٍ غَيْرِ ذِى زَرْعٍ» [1] امّا اكنون هيچ اثرى از آن بيابان نيست، و به فرمان خداوند شهر مكّه از نظر ظاهرى و معنوى آباد شده است، به گونه‌اى كه بهترين ميوه‌ها و كالاهاى دنيا به آنجا سرازير مى‌شود. به هر حال منظور از بيت معمور طبق اين تفسير خانه كعبه است.

كلمه مسجور در «بحر مسجور» از مادّه «سَجَرَ» گرفته شده، و سَجَر در لغت عرب دو معنا دارد:

1. آتش گرفتن و برافروخته شدن؛ بر اين اساس هنگامى كه آتش در تنور برافروخته مى‌شود، آن را مسجور مى‌گويند.

2. معناى ديگر آن پُر شدن است. عرب حوض مملوّ از آب را مسجور مى‌گويد.

طبق اين معنا «بحر مسجور» درياى مملوّ از آب است. عجيب اينكه آب درياها و اقيانوسها عليرغم عمر طولانى كه دارد، هيچگاه كاسته نمى‌شود؛ زيرا چرخه طبيعت، آبهاى تبخير شده بر اثر حرارت خورشيد را به دريا باز مى‌گرداند. آرى! خداوند قادر

[1]. ابراهيم، آيه 37.