فاطمه (عليها السلام) بعد از رحلت پيامبر (صلى الله عليه وآله)

«ما زالَتْ بَعْدَ ابِيها مُعَصَّبَةَ الرَّأْسِ، باكِيَةَ الْعَيْنِ، مُحْتَرِقَةَ الْقَلْبِ‌

؛ [1] بعد از رحلت پيامبر پيوسته شال عزا به سر بسته بود، چشمانى گريان و قلبى سوزان داشت».

دوران شيرين زندگانى بانوى اسلام فاطمه زهرا (عليها السلام) با رحلت پيامبر (صلى الله عليه وآله) به سرعت سپرى شد، هر چند به يك معنا در سراسر زندگى او، دوران شيرينى وجود نداشت، چرا كه پيوسته فشارها و جنگ‌ها و توطئه‌هاى دشمنان بر ضد اسلام و پيامبر آرامش روح فاطمه (عليها السلام) را بر هم مى‌زد.

با رحلت پيامبر (صلى الله عليه وآله) طوفان‌هاى تازه‌اى از حوادث پيچيده و بحرانى وزيدن گرفت.

احقاد و كينه‌هاى بدر، خيبر و حنين كه در عصر پيامبر (صلى الله عليه وآله) در زير خاكستر پنهان بود آشكار گشت.

احزاب منافقين به جنب و جوش افتادند تا هم از اسلام انتقام بگيرند،

[1]. مناقب، جلد 3، صفحه 362.