فرو ريخت، و دشمنان خدا پراكنده شدند، ظلمت‌ها بر طرف شد و سپيده دميد، خفاش‌ها فرار كردند، و گروهى توانستند آشكارا نغمه «لا اله الا الله» سر دهند و آواى توحيد را در ديار كفر زمزمه كنند.

4- شما اين‌گونه بوديد!

فاطمه (عليها السلام) به ياد آنها مى‌آورد كه آن روز شما اگر گروه اندك با ايمان در ميان طوفان سخت و وحشتناك گرفتار بوديد، از يكسو وسوسه‌هاى دوران شرك و بت‌پرستى گاه و بيگاه به سراغتان مى‌آمد و شما را به لب پرتگاه آتش دوزخ مى‌كشيد، و از سوى ديگر دشمنان نيرومند و بى‌رحم از هر طرف شما را احاطه كرده بودند به گونه‌اى كه با يك چشم بر هم زدن ممكن بود شما را زير دست و پاى خود له كنند و آن‌چنان در فشار بوديد كه جز آب ناگوار و غذاى نامناسب و خشن چيزى نصيبتان نمى‌شد و پيوسته از آينده خود بيمناك بوديد.

اما خدا اراده كرده بود دندان اين گرگان خونخوار را بشكند، و سرهاى اين افعى‌ها را به سنگ بكوبد، و اين گروه مستضعف و اندك را بر آنها مسلّط كند، و چنين كرد.

چيزى نگذشت كه آتش فتنه‌ها خاموش گشت، و طوفان‌ها فرو نشست، اهريمنان فرار كردند، و راهزنان و دزدان كه از تاريكى‌هاى شب ظلمانى جاهليّت استفاده مى‌كردند با طلوع آفتاب عالمتاب اسلام در بيغوله‌ها پنهان شدند.

آرى فاطمه (عليها السلام) اين لحظات حساس را كه هر روزش همچون يك قرن‌

بر دوش مؤمنان سنگينى مى‌كرد به ياد آنها مى‌آورد، تا نعمت‌هاى عظيم خدا