جزو كيفيات روحى شمرده مى‌شود.

2- «شخصيت: كيفيت عمومى رفتار فرد است كه در عادتهاى مشخص، فكر و تعبير، اميال، طرز عمل و فلسفه زندگى او آشكار مى‌گردد».

اين تعريف كه از «ماركويس» روانشناس معروف نقل شده گرچه اشكال انكار شخصيت را در افراد منزوى ندارد ولى از اين نظر كه به شخصيت جنبه فعلى يا انفعالى و خلاصه تأثير و تأثر خارجى داده است، با آن شريك است.

3- تعريف ديگرى كه از طرف عده‌اى از روانشناسان عنوان شده اين است كه: «شخصيت: نظم داخلى انگيزه‌ها، انفعالها، ادراكها و يادآوريهاست كه روش انسان را در رفتار معين مى‌كند».

اين تعريف چون به جنبه درونى و وصفى شخصيت توجه دارد از اشكالات گذشته خالى است؛ ولى اگر بگوييم: «شخصيت عبارت است از مجموعه صفات و حالات و روحياتى كه داراى ارزش انسانى است و مى‌تواند مبدأ آثار خارجى فردى و اجتماعى ارزشمندى گردد» به مفهوم واقعى نزديكتر خواهد بود.

منش: بسيارى از روانشناسان «منش» و «شخصيت» را به يك معنى استعمال كرده‌اند و هر دو را حاكى از يك واقعيت مى‌دانند، ولى بعضى از روانشناسان اخير ميان اين دو اصطلاح تفاوت قائل شده‌اند و اصطلاح «منش» را براى جنبه‌هاى اخلاقى و ملكات فاضله و رذائل، انتخاب نموده‌اند؛ بعبارت ديگر منش براى ارزيابى شخصيت با مقياسهاى اخلاقى‌