و روحى و عاطفى و اخلاقى بتوانند نقاط اختلاف ديگران را تحمل و هضم كنند؛ بتوانند خواسته‌هاى ديگران را هنگام اختلاف نظر در مسائل غير هدفى همچون خواسته‌هاى خود، محترم بشمرند؛ هرگز انتظار نداشته باشند كه ديگران در همه اين موارد از آنها پيروى كرده و يا آنكه خواسته‌هاى خود را بر آنها تحميل نمايند يا اينكه به مسائل غير هدفى رنگ هدف بدهند؛ دقت كنيد.

گذشت و اغماض و سعه صدر و بلندنظرى و تحمل و نرمى و بردبارى، امورى است كه همه از نظر اخلاقى براى هضم اين نقاط اختلاف، ضرورت كامل دارد.

حتى دو نفر نمى‌توانند براى مدتى طولانى همكارى نزديك با يكديگر داشته باشند مگر اينكه اين حقيقت را درك كرده و آمادگى براى استقبال آن داشته باشند.

بديهى است اين آمادگى اخلاقى براى هضم نقاط اختلاف چيزى نيست كه با گفتگو بدست آيد، بلكه امورى است كه تنها با تهذيب و تربيت كه موجب رشد كافى در جهات اخلاقى است امكان پذير مى‌باشد.

اسلام و جامعه واحد جهانى‌

اسلام راه را براى تشكيل جامعه واحد جهانى از جهات مختلفى گشوده است، زيرا:

اولًا- با اينكه اسلام در جامعه نژادى به وجود آمد، در جامعه‌اى كه زيربناى آن بيش از هر چيز موضوع طايفه و قبيله بود و مسأله نژاد بر همه‌