اگر ما از احاديث فوق چنين استفاده كنيم- همانطور كه تعبير

لا غِيبَةَ لَهُ‌

و

لا حُرْمَةَ لَهُ‌

و امثال آن گواهى مى‌دهد- پاسخ سؤالات فوق روشن مى‌گردد و نيازى به توضيح زياد پيدا نمى‌كند، زيرا اصولًا ادله عقلى و نقلى حرام بودن غيبت شامل چنين كسى نخواهد بود.

ولى بايد توجه داشت كه ظاهراً منظور از متجاهر، هر كسى است كه بكلى پرده حيا را دريده و در برابر گناهان جسور و بى‌باك است، مى‌باشد و شامل تمام افرادى كه به علتى دست به يك گناه علنى مى‌زنند نمى‌شود، بنابراين در مورد اين اشخاص تنها در موردى كه متجاهرند مى‌توان غيبت كرد.