سنگريزه‌ها در آن جمع مى‌شود» گرفته‌اند به تعبير ديگر آن را «مجتمع الحصى» مى‌دانند.

اين سخنان علاوه بر اين كه نشان مى‌دهد در عصر بسيارى از آنها هنوز ستونى ساخته نشده بوده و يا اگر بوده به عنوان علامت بوده؛ و علّت نامگذارى جمرات و ريشه لغوى آن را، مسئله اجتماع سنگريزه‌ها مطرح مى‌كند.

(1)

جمره حقيقت شرعيه ندارد

(2) اين نكته نيز گفتنى است كه به يقين جمرات جزء الفاظى نيست كه داراى حقيقت شرعيّه يا متشرّعه بوده باشد. بنابراين، بايد در فهم معناى آن به كتب لغت مراجعه كرد و اطلاق آن بر محل‌هاى سه‌گانه؛ از قبيل اطلاق كلّى بر فرد است و كم كم اين واژه براى آن اماكن «علم» شده است.

حال اگر قول لغوى را طبق سيره عقلا در مورد «اهل خبره» صحيح بدانيم به خصوص هرگاه مطلبى در ميان آن‌ها شهرت داشته باشد، مطلب با شهادت آنها ثابت مى‌شود- و هو الحق، زيرا در كتاب «انوار الاصول» حجيت قول لغوى را در اين گونه موارد اثبات كرده‌ايم و سيره عقلاء نيز بر همين جارى است- در غير اين صورت اين گواهى‌ها مؤيّد خوبى براى اثبات مقصود محسوب مى‌شود.