كند كسى اقدام به كارهاى ميّت كرده است يا نه، بايد خودش اقدام كند.

مسأله 519. هرگاه كسى اقدام به غسل يا كفن و نماز و دفن ميّت كرده و ندانيم صحيح به جا آورده يا باطل، بايد بگوييم صحيح بوده، امّا اگر يقين داريم باطل انجام داده است بايد دوباره انجام دهيم.

مسأله 520. براى غسل و كفن و نماز و دفن ميّت بايد از ولىّ او اجازه بگيرند، شوهر نسبت به زن خود از همه سزاوارتر است؛ سپس كسانى كه از ميّت ارث مى‌برند به ترتيبى كه در ارث بيان شده ولايت بر ميّت دارند؛ و چنانچه در يك طبقه، وارث، مرد و زن باشند، احتياط اين است از هر دو اجازه بگيرند.

مسأله 521. اگر كسى بگويد من وصى يا ولىّ ميّت هستم، يا ولىّ ميّت به من اجازه داده كه اعمال او را انجام دهم، و بدن ميّت در اختيار اوست، انجام كارهاى ميّت بايد با اجازه او باشد.

مسأله 522. هرگاه ميّت براى كارهاى خود، شخص ديگرى غير از ولىّ را معيّن كند، مثلًا وصيّت كند فلان شخص بر من نماز بخواند، واجب است به آن عمل شود و احتياط مستحب آن است كه از ولىّ هم اجازه بگيرد؛ امّا كسى كه ميّت، او را براى انجام اين كارها معيّن كرده واجب نيست اين وصيّت را قبول كند، اگرچه قبول بهتر است و اگر قبول كرد بايد به آن عمل كند.

مسأله 523. هرگاه بداند ولىّ راضى است، امّا صريحاً با زبان اجازه نداده است، همين اندازه كه اجازه او از ظاهر حال نمايان باشد كافى است.

6. غسل ميّت‌

مسأله 524. واجب است ميّت مسلمان را سه غسل بدهند:

اوّل، با آبى كه با سدر مخلوط باشد.

دوم، با آبى كه با كافور مخلوط است.

سوم، با آب خالص.

ولى شهيد و بعضى ديگر غسل ندارند كه شرح آن بعداً خواهد آمد.