12. غايب شدن مسلمان‌

مسأله 242. هرگاه بدن يا لباس مسلمان يا چيز ديگرى كه در اختيار اوست نجس شود و او هم بفهمد كه نجس شده، سپس آن مسلمان غايب گردد، اگر انسان احتمال دهد كه آن را آب كشيده، پاك است، به شرط اين‌كه از چيزهايى باشد كه طهارت در آن شرط است، مانند لباسى كه با آن نماز مى‌خواند و يا غذا و ظروف غذا.

مسأله 243. هرگاه دو نفر عادل، يا يك نفر، از پاك شدن چيز نجسى خبر دهند شهادت آنها قبول است؛ همچنين اگر «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى را در اختيار دارد بگويد پاك شده است، يا بدانيم مسلمانى آن را آب كشيده، ولى نمى‌دانيم درست آب كشيده يا نه، پاك است.

مسأله 244. هرگاه انسانى لباسش را به لباسشويى مسلمان دهد كه آن را بشويد و آب كشد قول او قبول است.

مسأله 245. كسانى كه گرفتار حالت وسوسه مى‌شوند و زود يقين به نجس بودن چيزى پيدا مى‌كنند و يا به هنگام آب كشيدن چيز نجس به آسانى يقين به پاكى پيدا نمى‌كنند، يقين آنها اعتبار ندارد و مى‌توانند همان‌طور كه ديگران يقين پيدا مى‌كنند قناعت كنند.

احكام ظرفها

مسأله 246. استفاده از ظرفها و مشكهايى كه از پوست مردار، يا حيوان نجس العين مثل‌سگ و خوك درست شده، براى خوردن يا آشاميدن يا آب وضو و غسل و مانند آن جايز نيست، امّا براى كارهايى كه طهارت در آن شرط نيست (مانند آبيارى زراعت و آب دادن به حيوانات) مانعى ندارد، هرچند احتياط مستحبّ آن است كه به هيچ وجه از آنها استفاده نشود.

مسأله 247. خوردن و نوشيدن از ظرف «طلا» و «نقره»، و استفاده از آنها حرام‌