نماز قضا: نمازى است كه به جبران نمازهاى فوت شده به‌جا آورده مى‌شود.

نماز مستحب: هر نمازى كه به‌جا آوردن آن پسنديده است ولى واجب نيست.

نماز ميّت: نماز مخصوصى كه بايد بر جنازه مسلمان خوانده شود.

نماز واجب: نمازى كه به‌جا آوردن آن بر هر مكلّفى لازم است.

نماز وحشت: دو ركعت نماز كه براى شب اول قبر متوفى‌ با آداب مخصوص خوانده مى‌شود.

نماز يوميه: نماز روزانه؛ نماز واجب در هر شبانه روز كه مجموعاً 17 ركعت است.

نوافل يوميه: نمازهاى مستحبى روزانه كه هر شبانه روز 34 ركعت و در جمعه 38 ركعت است.

نهى از منكر: باز داشتن ديگران از هر عملى كه به حكم شارع ناپسند است.

نيّت: قصد؛ تصميم انجام عمل دينى با هدف تقرّب به خداوند.

«و»

واجب: هر امرى كه انجام آن از نظر شرع الزامى و اجبارى است.

واجب تخييرى: واجب بودن يكى از دو يا چند چيز.

واجب كفايى: واجبى كه اگر به حد كافى كسانى نسبت به آن اقدام نمايند از ديگران ساقط مى‌شود. مانند غسل و ساير تجهيزات ميّت كه بر همه واجب است ولى وقتى كه يك نفر يا عده‌اى اقدام كنند، از ديگران ساقط مى‌شود.

وراث: كسانى كه ارث مى‌برند.

واقف: وقف‌كننده.

وَدى: رطوبتى كه گاهى پس از خروج بول مشاهده مى‌شود.

وَديعه: امانت.

وَذى: رطوبتى كه گاهى پس از خروج منى مشاهده مى‌شود.

وصل به سكون: حركت آخر كلمه‌اى را انداختن وبدون توقف آن را به كلمه بعد چسباندن.