قصاص: كيفر، نوعى از مجازات است كه مشابه با جنايت انجام شده مى‌باشد؛ مثل اين‌كه شخصى كسى را عمداً بكشد كه اولياى دم حق دارند او را زير نظر حاكم شرع بكشند.

قصد اقامه: تصميم مسافر مبنى بر ماندن ده روز يا بيشتر در يك محل.

قضاء: الف) بجا آوردن عملى كه در وقت فوت شده است. ب) قضاوت كردن.

قيام متّصل به ركوع: رفتن به ركوع از حالت ايستاده.

قى: استفراغ.

«ك»

كافر: كسى كه اعتقادى به توحيد و نبوت يا هر دوى آنها ندارد، يعنى:

1. كسى كه وجود خدا را انكار مى‌كند.

2. كسى كه براى خدا شريك قائل مى‌شود.

3. كسى كه پيغمبرىِ پيغمبر اسلام را قبول ندارد.

4. كسى كه در امور فوق شك دارد.

5. كسى كه منكر ضرورى دين است و انكار اوبه انكار خدا و رسول صلى الله عليه و آله مى‌انجامد.

كثير الشّك: كسى كه زياد به شك مى‌افتد.

كفّاره: كارى كه انسان براى جبران گناهان خاصى انجام مى‌دهد.

كفّاره جمع: كفّاره سه گانه (60 روز روزه گرفتن، 60 فقير را سير كردن و بنده‌اى را آزاد نمودن، و در عصر ما همان دو قسم اوّل است).

كفالت: ضمانت.

كفيل: ضامن.

كيفيّت: چگونگى.

«گ»

گرو: مالى كه به عنوان ضمانت نزد ديگرى سپرده مى‌شود.