مسأله 2236. اگر حيوانى را با تير بزند، بعد در آب بيفتد و بداند كه به واسطه تير و افتادن در آب جان داده است حلال نيست، بلكه اگر شك كند كه فقط به خاطر تير بوده يا نه حلال نمى‌باشد.

مسأله 2237. هرگاه با اسلحه يا سگ غصبى، حيوانى را شكار كند، شكار حلال است و مال او مى‌شود، ولى گذشته از اين‌كه گناه كرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.

مسأله 2238. اگر با شمشير يا سلاح ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح است با شرايطى كه قبلًا گفته شد حيوانى را دونيم كند و سر و گردن در يك قسمت باقى بماند اگر وقتى برسد كه حيوان جان داده است، هر دو قسمت حلال است؛ همچنين اگر زنده باشد ولى وقت براى سر بريدن تنگ باشد؛ امّا اگر وقت براى سر بريدن دارد آن قسمت كه در آن سر نيست حرام است و آن قسمت ديگر كه سر دارد اگر مطابق دستورشرع ببرد حلال است.

مسأله 2239. هرگاه به و سيله دام يا چوب يا سنگ يا چيز ديگرى كه شكار كردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت كند قسمتى كه سر و گردن ندارد در هر حال حرام است، امّا قسمتى كه سر و گردن دارد اگر هنوز زنده است و سر آن را مطابق دستور شرع ببرد حلال است.

مسأله 2240. اگر حيوانى را سر ببرند يا شكار كنند و بچّه زنده‌اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچّه را مطابق دستور شرع سر ببرند حلال، وگرنه حرام است؛ امّا اگر بچّه با شكار كردن يا سر بريدن مادر، در شكم او مرده باشد حلال است به شرط اين‌كه خلقت بچّه كامل شده و مو يا پشم در بدنش روييده باشد.

شرايط شكار با سگهاى شكارى‌

مسأله 2241. هرگاه با سگ شكارى، حيوان وحشى حلال گوشتى را شكار كند، اين حيوان با پنج شرط حلال مى‌شود: