مقدّمه شراب شدن است) خوردن آن حرام و بنابر احتياط واجب نجس است؛ ولى اگر با حرارت آتش يا غير آن به جوش آيد نجس نيست، اما خوردنش حرام است.

همچنين آب خرما و مويز و كشمش، بنابر احتياط واجب.

مسأله 127. هرگاه مويز و كشمش را در غذا بريزند و بجوشد، به طورى كه آب به داخل آن نفوذ كند و آب داخلش نيز بجوشد حرام مى‌شود امّا نجس نيست و مى‌توان آنها را جدا كرد و غذا را خورد. ولى در حال سرخ كردن و دم كردن در برنج و امثال آن مانعى ندارد. و در مورد خرما نيز اگر آب آن در غذا وارد شود و بجوشد و مستهلك شود مانعى ندارد. ولى اگر مقدار آن به قدرى باشد كه بجوشد ولى مستهلك نشود نمى‌توان آن را خورد.

10. آبجو

مسأله 128. مشروب الكلى كه از جو گرفته مى‌شود و به آن‌ «آبجو» مى‌گويند حرام، و از جهت نجاست مانند شراب است، ولى آبى كه براى خواصّ طبّى از جو مى‌گيرند و به آن‌ «ماء الشّعير» مى‌گويند و ابداً مسكر نيست، پاك و حلال است.

مسأله 129. مخمّر آبجو كه به آن‌ «لوردوبير» نيز مى‌گويند و به صورت گردى است كه مصرف طبّى دارد و نه مسكر است و نه مايع، پاك و حلال است.

11. عرق حيوان نجاستخوار

مسأله 130. عرق شتر نجاستخوار بلكه ديگر حيوانات نجاستخوار نجس است، بنابر احتياط واجب.

عرق جُنُب از حرام‌

مسأله 131. كسى كه از طريق حرام جُنُب شود، خواه به واسطه زنا باشد، يا لواط و يا استمناء، عرق او نجس نيست، ولى مادام كه بدن يا لباس او عرق دارد نبايد با