اطّلاعى ندارد، بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه در آن نوشته شده نقل نمايد، مثلًا بگويد: فلان راوى چنين مى‌گويد و يا در فلان كتاب چنان نوشته شده است كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود ...

مسأله 1356. اگر چيزى را به اعتقاد اين‌كه راست است از قول خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش صحيح است؛ ولى بعكس اگر چيزى را دروغ مى‌دانست و به خدا و پيغمبر نسبت داد و بعداً معلوم شد صحيح بوده، روزه‌اش اشكال دارد.

مسأله 1357. اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمداً به خدا و پيغمبر نسبت دهد روزه‌اش اشكال دارد.

مسأله 1358. اگر از شخص روزه‌دار سؤال كنند كه آيا پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله چنين مطلبى را فرموده، و او عمداً بگويد: آرى، در حالى كه پيغمبر صلى الله عليه و آله نگفته باشد، يا بگويد: نه، درحالى كه پيغمبر صلى الله عليه و آله گفته باشد، روزه‌اش اشكال دارد.

مسأله 1359. اگر در نقل احكام شرعيّه عمداً دروغ بگويد، مثلًا واجبى را غير واجب و حرامى را حلال ذكر كند، اگر منظورش نسبت دادن آن حكم به خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله باشد، روزه‌اش اشكال دارد و اگر قصدش نسبت دادن فتوا به مجتهد است كار حرامى كرده، امّا روزه‌اش باطل نمى‌شود و كسى كه بدون اطّلاع، حكم مشكوكى را نقل مى‌كند، نيز همين حكم را دارد.

5. رساندن غبار غليظ به حلق‌

مسأله 1360. رساندن غبار غليظ به حلق هرگاه در حلق تبديل به گِل شود و فرو رود روزه را باطل مى‌كند، در غير اين صورت روزه صحيح است، خواه غبار چيزى باشد كه خوردن آن حلال است مانند آرد، يا غبار چيزى كه خوردن آن حرام است.

امّا اسپرى هايى كه براى افراد مبتلا به آسم استفاده مى‌شود با توجّه به اين كه معمولًا گاز رقيقى بيش نيست، روزه را باطل نمى‌كند.