واجب آن است روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را هم به جا آورد.

مسأله 1325. اگر نداند يا فراموش كند ماه رمضان است و روزه نگيرد و بعد از ظهر متوجه شود و يا قبل از ظهر در حالى كه افطار كرده باشد، بايد به احترام ماه رمضان تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل مى‌كند ترك نمايد و بعد از ماه رمضان آن روز را قضا كند.

مسأله 1326. اگر كودكى پيش از اذان صبح بالغ شود بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود و كارى كه روزه را باطل كند انجام نداده باشد، احتياط واجب آن است كه روزه را بگيرد و بعد هم قضا كند.

مسأله 1327. كسى كه روزه قضاى ماه رمضان يا روزه واجب ديگرى بر ذمّه دارد جايز نيست روزه مستحبّى بگيرد و اگر فراموش كند و روزه مستحبّى بگيرد چنانچه قبل از ظهر يادش بيايد مى‌تواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند، ولى اگر بعد از ظهر باشد روزه او باطل است.

مسأله 1328. كسى كه براى روزه شخص مرده‌اى اجير شده مى‌تواند روزه مستحبّى براى خودش بگيرد.

مسأله 1329. اگر غير از روزه ماه مبارك روزه ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلًا نذر كرده كه روزمعيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نكند روزه‌اش باطل است، ولى اگر يادش برود و پيش از ظهر يادش بيايد مى‌تواند نيّت كند.

مسأله 1330. هرگاه روزه واجب غير معيّن بر ذمّه دارد (مانند روزه قضاى ماه رمضان يا روزه كفّاره) وقت نيّت آن تا ظهر باقى است، يعنى چنانچه چيزى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد و قبل از ظهر نيّت كند، روزه او صحيح است.

مسأله 1331. هرگاه كافرى در ماه رمضان پيش از ظهر مسلمان شود چنانچه تا آن وقت كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده، بنابر احتياط واجب روزه بگيرد و قضا هم ندارد؛ همچنين اگر مريض پيش از ظهر خوب شود و كارى كه روزه را