مسأله 1124. اگر ميان دو محلّى كه فاصله آن كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفت و آمد كند نماز او شكسته نخواهد بود، هرچند روى هم رفته هشت فرسخ و بيشتر شود، مگر اين‌كه عرفاً به او مسافر بگويند و در اين صورت بنا بر احتياط، هم نماز را تمام و هم شكسته بخواند.

مسأله 1125. هرگاه محلّى دو راه دارد كه يكى كمتر از هشت فرسخ و ديگرى هشت فرسخ يا بيشتر است، اگر از راه اوّل برود بايد تمام بخواند و اگر از راه دوم برود نمازش شكسته است.

مسأله 1126. براى حساب مسافت هشت فرسخ بايد از آخرين خانه‌هاى شهر حساب كرد.

شرط دوم- از اوّل، قصد هشت فرسخ را داشته باشد

مسأله 1127. اگر اوّل مى‌خواهد به محلّى كه كمتر از هشت فرسخ است برود ودر وسط راه يا پس از رسيدن به آن مقصد قصد كند مسافرت خود را ادامه دهد بطورى كه مجموع مسافرت او هشت فرسخ باشد، چون از اوّل قصد نداشته، بايد نماز را تمام بخواند؛ ولى اگر در اثنا، يا پس از رسيدن به مقصد قصد كند از آنجا هشت فرسخ يا بيشتر برود، نماز او شكسته است.

مسأله 1128. كسى كه به دنبال گمشده‌اى مى‌رود و نمى‌داند چه مقدار بايد برود تا مقصود خود را پيدا كند، بايد نماز را تمام بخواند؛ ولى در برگشتن چنانچه تا وطن يا محل اقامتش هشت فرسخ يا بيشتر باشد نماز او شكسته است.

مسأله 1129. كسى كه قصد هشت فرسخ دارد بايد نمازش را شكسته بخواند، هرچند هر روز مقدار كمى راه برود ولى به اندازه‌اى باشد كه به او مسافر گويند.

مسأله 1130. كسى كه اختيارش در سفر با ديگرى است مانند پسرى كه با پدر خود مسافرت مى‌كند، چنانچه بداند سفر پدرش هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند، حتّى اگر كسى را به اجبار به جايى مى‌برند (مانند زندانى) و بداند