چپ برگرداند، بنابر احتياط واجب نمازش را اعاده كند؛ ولى اگر صورت را كمى بگرداند بطورى كه از قبله خارج نشود، نماز باطل نمى‌شود.

ششم: حرف زدن‌

مسأله 1012. اگر عمداً حرف بزند، حتّى يك جمله، يا يك كلمه، حتّى كلمه دو حرفى مانند «من» و «ما» نماز او باطل است، بلكه بنابر احتياط اگر دو حرف معنى‌دار هم نباشد نماز باطل مى‌شود (منظور از احتياط در مبطلات نماز آن است كه نماز را تمام كرده بعد اعاده كند).

مسأله 1013. سخن گفتن از روى سهو و فراموشى و نسيان نماز را باطل نمى‌كند.

مسأله 1014. هرگاه كلمه‌اى بگويد كه يك حرف بيشتر ندارد، چنانچه معنى داشته باشد (مانند «ق» در عربى يعنى نگه‌دار) و معنى آن را قصد كند نمازش باطل است؛ و اگر قصد نكند امّا متوجّه معنى آن باشد احتياط آن است كه نماز را اعاده كند.

مسأله 1015. سرفه كردن، آه كشيدن، عطسه زدن، نماز را باطل نمى‌كند، هرچند عمدى باشد؛ ولى گفتن‌ «آخ» و «آه» و مانند اينها كه دو حرف دارد اگر عمدى باشد بنابر احتياط واجب نماز را باطل مى‌كند.

مسأله 1016. ذكر خدا، قرائت قرآن و دعا، در هر جاى نماز جايز است اگر جمله‌اى را مانند «اللَّهُ اكْبَرُ» به قصد ذكر خدا بگويد، امّا در موقع گفتن، صدا را بلندكند كه چيزى را به ديگرى بفهماند اشكال ندارد؛ ولى دعا و ذكر به زبانهاى غير عربى اشكال دارد.

مسأله 1017. تكرار كردن آيات حمد و سوره يا ذكرهاى ركوع و سجود و تسبيحات براى ثواب يا براى احتياط مانعى ندارد؛ امّا اگر به خاطر وسوسه باشد اشكال دارد.

مسأله 1018. نمازگزار نبايد در حال نماز به ديگرى سلام كند، ولى اگر ديگرى به‌