و ناراحتى زيادى نداشته باشد بايد قبول كند.

مسأله 770. بنابر احتياط واجب بايد انسان از پوشيدن لباس شهرت خوددارى كند، منظور از لباس شهرت لباسى است كه جنبه رياكارى دارد و مى‌خواهد به وسيله آن مثلًا به زهد و ترك دنيا مشهور شود، خواه از جهت پارچه يا رنگ آن باشد يا دوخت آن؛ امّا اگر واقعا قصدش ساده پوشيدن است و جنبه ريا كارى ندارد نه تنها جايز است بلكه عملى است شايسته؛ و اگر كسى با لباس شهرت نماز بخواند نماز او باطل نيست.

مسأله 771. پوشيدن لباسى كه مايه هتك و بى آبرويى انسان يا منشأ فساد مى‌شود، اشكال دارد.

مسأله 772. احتياط آن است كه مرد لباس مخصوص زنان و زن لباس مخصوص مردان را نپوشد، ولى نماز با آن اشكال ندارد.

مسأله 773. كسى كه بايد خوابيده نماز بخواند هرگاه برهنه باشد، بنابر احتياط واجب بايد لحاف يا تشك او نجس يا ابريشم خالص و مانند آن كه در بالا گفته شد نباشد، مگر در حالت اضطرار.

مواردى كه نجس بودن لباس يا بدن نمازگزار جايز است‌

مسأله 774. در شش صورت اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است:

1. در جايى كه به واسطه زخم يا جراحت و دمل، لباس يا بدن به خون آلوده شده باشد.

2. در جايى كه خون موجود در لباس يا بدن كمتر از درهم باشد (درهم تقريباً به اندازه يك «بند انگشت» اشاره است).

3. هرگاه لباسهاى كوچك مانند جوراب و عرقچين او نجس باشد.

4. محمول متنجّس.