مسأله 730. هرگاه در بين نماز بفهمد قسمتى را كه بايد بپوشاند پيداست بايد فورا آن را بپوشاند، به شرط اين‌كه كارى كه صورت نماز را بر هم مى‌زند به جا نياورد؛ و چنانچه پوشاندن آن زياد طول بكشد احتياط واجب آن است خود را بپوشاند و نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

مسأله 731. هرگاه بعد از نماز بفهمد كه مقدار واجب را در حال نماز نپوشانده، نمازش صحيح است.

مسأله 732. انسان مى‌تواند خود را در نماز با برگ درختان يا علف بپوشاند، ولى احتياط مستحب آن است هنگامى‌از اينها استفاده كند كه چيز ديگرى نباشد.

مسأله 733. اگر چيزى غير از گِل در اختيار ندارد بايد بدن خود را با آن بپوشاند و نماز بخواند.

مسأله 734. هرگاه برهنه است و چيزى براى پوشانيدن بدن در نماز ندارد، چنانچه احتمال مى‌دهد تا آخر وقت پيدا كند، احتياط آن است كه نماز را به تأخير اندازد؛ و اگر پيدا نكرد چنانچه كسى او را مى‌بيند بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را به اين وسيله بپوشاند؛ و اگر كسى او را نمى‌بيند ايستاده نماز بخواند و بنابر احتياط واجب عورت را با دست بپوشاند و ركوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پايين‌تر بياورد.

شرايط لباس نمازگزار

مسأله 735. لباس نمازگزار شش شرط دارد: 1. پاك باشد. 2. غصبى نباشد، بنابر احتياط واجب. 3. از اجزاء مردار نباشد. 4. از حيوان حرام گوشت نباشد. 5 و 6. اگر نمازگزار مرد است لباس او از ابريشم خالص يا طلا بافت نباشد.

و شرح اينها در مسائل آينده خواهد آمد.

شرط اوّل- پاك بودن‌

مسأله 736. اگر كسى عمداً با لباس يا بدن نجس نماز بخواند نمازش باطل‌