آن تا اوّل آفتاب حساب كند. [1] مسأله 680. هرگاه عمداً نماز مغرب و عشا را تا نصف شب نخواند، وقت آن گذشته و بايد قضا كند؛ امّا اگر به واسطه عذرى نخوانده باشد بايد تا قبل از نماز صبح به جا آورد و نماز او ادا است.

وقت نماز صبح‌

مسأله 681. وقت اذان صبح (براى نماز و روزه) در شبهاى مهتابى و غير مهتابى يكسان است و معيار، ظاهر شدن نور شفق در افق است، هرچند بر اثر تابش مهتاب نمايان نباشد، و وقت نماز صبح از اوّل طلوع فجر صادق است تا طلوع آفتاب و فجر صادق سپيده صبح است كه در افق پهن مى‌شود و بهتر است نماز صبح را قبل از روشن شدن هوا در همان تاريكى اوّل صبح به جاآورد.

احكام اوقات نماز

مسأله 682. هنگامى انسان مى‌تواند مشغول نماز شود كه يقين به داخل شدن وقت پيدا كند، يا لااقل يك مرد عادل خبر از ورود وقت دهد؛ اذان شخص وقت‌شناس و مورد اطمينان نيز كافى است؛ و اگر گمان قوى به دخول وقت از راههاى ديگر پيدا كند نيز كفايت مى‌كند، خواه از روى ساعت صحيح باشد يا غير آن.

مسأله 683. كسانى كه به واسطه وجود مانع در آسمان (مانند ابر و غبار) و يا گرفتارى در زندان و يا نداشتن بينايى چشم، نمى‌توانند يقين به دخول وقت پيدا

[1]. روى اين حساب در نيمه اوّل سال تقريباً ساعت دوازده و پانزده دقيقه بعد از ظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا و ساعت يك بامداد اول وقت نماز شب است. و در نيمه دوم سال ساعت يازده و پانزده دقيقه بعد از ظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا و ساعت 12 شب، اوّل وقت نماز شب است، هر چند در ايّام سال كمى تفاوت دارد ..