بخواند و بعد از سلام نماز بگويد: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ابْعَثْ ثَوابَهَا الَى قَبْرِ فُلان» (و به جاى فلان، اسم ميّت را بگويد).

مسأله 595. نماز وحشت را در هرموقع از شب اوّل قبر مى‌تواند به جا آورد، ولى مناسب‌تر در اوّل شب بعد از نماز عشا است.

مسأله 596. اگر دفن ميّت به علتى به تأخير بيفتد بايد نماز وحشت را تا شب اوّل دفن او تأخير بيندازد.

احكام نبش قبر

مسأله 597. نبش قبر مسلمان يعنى شكافتن قبر او حرام است، هر چند طفل يا ديوانه باشد؛ و منظور از نبش قبر آن است كه آن را طورى بشكافند كه آثار بدن ميّت ظاهر شود؛ و اگر بدن ظاهر نشود اشكال ندارد، مگر اين‌كه موجب هتك و بى‌احترامى باشد.

مسأله 598. اگر يقين داشته باشد بدن بكلى از بين رفته و خاك شده است شكافتن قبر اشكالى ندارد، مگر در قبور امامزاده‌ها و شهدا و علما و صلحا كه اگر سالها بر آن بگذرد نيز نبش قبر آنها جايز نيست.

مسأله 599. نبش قبر در چند مورد حرام نيست:

1. در صورتى كه ميّت در زمين غصبى دفن شده باشد و مالك زمين راضى نشود، همچنين اگر كفن يا چيز ديگرى كه با ميّت دفن شده غصبى باشد، يا چيزى از اموال ميّت كه به ورثه تعلّق دارد با او دفن شده باشد و ورثه راضى نشوند كه آن چيز در قبر بماند (مانند انگشتر يا زينت آلات قيمتى)، حتّى اگر راضى شوند و ماندن آن در قبر اسراف باشد بايد آن را بيرون آورند؛ امّا اگر ميّت وصيّت كرده كه دعا يا انگشترى را مثلًا با او دفن كنند در صورتى كه وصيّت او بيش از ثلث نباشد و اسراف محسوب نشود نمى‌توانند قبر را بشكافند.

2. در صورتى كه براى اثبات حقّى لازم باشد بدن ميّت را ببينند.