پشم و موى حيوان حرام گوشت گرفته شده باشد، كفن نكنند، مگر اين‌كه ناچار باشند.

مسأله 549. كفن كردن در پوست حيوانات هرچند حلال گوشت باشد در غير حال ضرورت اشكال دارد، ولى كفن كردن با پارچه‌اى كه از پشم يا موى حيوان حلال گوشت تهيّه شده اشكال ندارد، اگرچه احتياط مستحب ترك آن است.

مسأله 550. اگر كفن به نجاستى از خارج، يا از خود ميّت نجس شود بايد آن را بشويند، يا اگر كفن ضايع نمى‌شود قسمت نجس را ببرند و اگر ممكن نيست، چنانچه بتوانند آن را عوض كنند.

مسأله 551. كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته اگر از دنيا برود بايد او را مثل ديگران كفن كنند و پوشاندن سر و صورت او اشكال ندارد.

احكام حَنُوط

مسأله 552. بعد از تمام شدن غسل، واجب است ميّت را «حَنُوط» كنند، يعنى به محلهاى هفتگانه سجده (پيشانى، كف دستها، سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها) كافور بمالند؛ و احتياط آن است مقدارى از كافور روى اين اعضا بگذارند و بايد كافور، پاك و مباح و تازه باشد، بطورى كه عطر معمولى خود را حفظ كند.

مسأله 553. احتياط آن است كه اوّل كافور را به پيشانى ميّت بمالند، بعد به اعضاى ديگر؛ و اين كار قبل از كفن كردن، يا در اثناى آن باشد، نه بعد از آن.

مسأله 554. كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته است اگر از دنيا برود حنوط و هيچ بوى خوش ديگرى براى او جايز نيست.

مسأله 555. زنى‌كه شوهرش مرده و هنوز در عدّه وفات است، حرام است خود را خوشبو كند، ولى اگر بميرد حنوط او واجب است.

مسأله 556. احتياط آن است كه ميّت را با مشك و عنبر و عطرهاى ديگر خوشبو نكنند، حتّى براى حنوط، اينها را با كافور مخلوط ننمايند.

مسأله 557. اگر كافور به اندازه غسل و حنوط نباشد، بنابر احتياط واجب غسل را