خود را با زكات بيمه كنيد.» [1] چرا كه اگر زكات پرداخته نشود، آتش فقر به جان فقير مى‌افتد و شعله‌هاى آن زبانه مى‌كشد و ممكن است كه دينش را به خاطر دنيايش بفروشد.

(1) نتيجه اين كه در اسلام، مسائل اخلاقى با مسائل اقتصادى چنان آميخته است كه قابل تفكيك نيست، بر خلاف مكتبهاى اقتصادى مادى كه اخلاق در اقتصاد آنها هيچ تأثيرى ندارد. و اينجاست كه نكته اين همه تأكيد اسلام بر حرمت رباخوارى و تعبيرات تكان‌دهنده آيات و روايات در مورد آن روشن مى‌شود، كه اسلام به اين وسيله مى‌خواهد همچنان سايه اخلاق و عاطفه بر مسائل اقتصادى باشد، ربا و رباخوارى اصول اخلاق و عواطف انسانى را در هم مى‌شكند، و جلو كارهاى خير را مى‌گيرد.

(2)

نكته پنجم: رباخوارى با فلسفه پيدايش پول منافات دارد.

رباخوارى باعث مى‌شود كه پول از شكل اصلى‌اش تحريف و به شكل يك كالا درآيد؛ چرا كه پول، ثمن است نه مثمن، واسطه كالاست، نه كالا و رباخوارى آن را كالا قرار مى‌دهد و از اين رهگذر جامعه را گرفتار خسارت مى‌كند.

(3) توضيح اين كه:

در گذشته بسيار دور، معاملات مردم بدون واسطه پول بوده است و معامله جنس به جنس و به تعبير امروز پاياپاى بوده است، و اكنون نيز در جوامع و اقوام بدوى اين نوع معاملات رواج دارد، همانطور كه در بين دولتها نيز گاهى در

[1]- اين روايت از معصومين مختلف نقل شده است، از جمله در وسايل الشيعة، جلد 6، ابواب ما تجب فيه الزكاة، باب 1، حديث 16، از پيامبر اكرم (ص) و حديث 14 از امام صادق (ع) و حديث 5 و 11 از امام موسى بن جعفر- عليهم السّلام- نقل شده است. همچنين اين روايت در نهج البلاغه فيض الاسلام، كلمات قصار، كلمه 138 نقل شده است.