responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : دائرة المعارف فقه مقارن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 610

و مطالعه دقيق و طاقت‌فرساى همه سطرها و عبارت‌هاى طور بود. او سپس يك دوره دوازده ساله ديگر در بيت يوسف بازنگرى كرده، آن را خلاصه كرد و شولحان عاروخ‌ به معناى سفره مرتب (1564) را پديد آورد. مراجع مهم وى در اين اثر عبارت بودند از الفاسى، ابن ميمون و آشرى. او معمولًا ديدگاهى را مى‌پذيرد كه دو نفر از اين سه نفر آن را پذيرفته باشند، گرچه گاه آراى مستقلى نيز دارد.

اين كتاب كاستى‌هايى داشت و انتقاداتى را نيز در پى داشت و اطلاعات چندانى از اعمال، آداب اشكنازى‌ها (يهوديان لهستانى- آلمانى) ارائه نمى‌داد. به همين جهت موسى ايسرلس اهل لهستان اين كمبود را در كتابى به نام‌ مپّا (روميزى) جبران كرد. همچنين سليمان بن لوريا انتقادات زياد به‌ شولحان عاروخ‌ وارد آورد. وى با اين ادعا كه‌ شولحان عاروخ‌ از تلمود دور شده است قانون نامه خود را به جاى آن عرضه كرد. با اين همه، شولحان عاروخ به عنوان اثرى مهم در شريعت يهودى برجاى ماند. [1]

هشتم. آثار پس از شولحان عاروخ‌

درجه اعتبار و حجيّت‌ شولحان عاروخ‌ بدانجا رسيد كه پس از انتشار آن دوره جديدى در شريعت يهودى آغاز گشت. عالمان و شارحان دوران پس از شولحان عاروخ‌ را به عنوان احرونيم، يعنى مراجع متأخر مى‌شناسند. ايشان‌ شولحان عاروخ‌ را به عنوان كتاب معيار پذيرفتند و آنچه پس از آن انجام گرفت شرح و تفسير اين كتاب بود. مهم‌ترين آثار اين دوره همه شرح و تفسير شولحان عاروخ‌ اند.

از جمله اين آثار عبارت‌اند از طوره زاهاو [2] اثر داوود بن سموئيل هلوى، و سيفته كوهن، [3] اثر ربّى شبتاى بن مئير هكوهن در سده هفدهم. اينها به جهت مقبوليتى كه يافتند در حاشيه‌ شولحان عاروخ‌ به چاپ مى‌رسند. در سال 1863، ربّى سليمان كنز فريد شولحان عاروخ‌ را خلاصه كرد و يك كتاب راهنما حاوى قوانين روزانه براى مردم عادى تدوين كرد. وى اين كتاب را قيصور (خلاصه) شولحان عاروخ‌ ناميد. با اين همه در اين عصر فتاواى زيادى از سوى عالمان صادر شد.

***
2- منابع قانونى شريعت يهود

منظور از منابع قانونى در يك نظام حقوقى منابعى است كه خود آن نظام آنها را به عنوان منابع معتبرى كه قواعد حقوقى قدرت الزام‌آورشان را از آنها مى‌گيرند به رسميّت شناخته است. منبع قانونى منبع مستقيمِ وضع قاعده است. براى مثال، ممكن است قاعده‌اى به يك «رويه قضايى» مستند باشد و خود آن رويه ريشه‌هاى تاريخى خاصّى داشته باشد.


[1].M .E .,op .cit .,p .746 -056 ,.

به نقل از: ساختار حقوق يهود، ص 108- 106.

[2].Turei Zahav.

[3].Siftei Cahen.

نام کتاب : دائرة المعارف فقه مقارن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 610
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست