نام کتاب : حيله هاى شرعى و چاره جويى هاى صحيح نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 88
است، سپس عمدا روزهاش را بخورد، چون ظاهرا روزه ماه رمضان را افطار كرده، آيا
كفّاره دارد؟
بنابراين دليل مذكور نوعى استحسان ظنّى است، و حجّت نيست.
3- روايتى كه محمّد بن مسلم و زراره هر دو از امام صادق عليه السّلام نقل
مىكنند: قالا: قال أبو عبد اللّه عليه السّلام:
ايّما رجل كان له مال حال عليه الحول فإنّه يزكّيه، قلت له: فإن وهبه قبل حلّه
بشهر أو بيوم؟ قال: ليس عليه شيء أبدا، قال: و قال زرارة عنه: انّه قال: إنّما
هذا بمنزلة رجل افطر في شهر رمضان يوما في إقامته ثمّ يخرج في آخر النّهار في سفر
فأراد بسفره ذلك إبطال الكفّارة الّتي وجبت عليه و قال: إنّه حين رأى الهلال الثّاني
عشر وجبت عليه الزّكاة، و لكنّه لو كان و هبها قبل ذلك لجاز و لم يكن عليه شيء
بمنزلة من خرج ثمّ افطر [1].
طبق اين روايت، كسى كه روزهاش را عمدا افطار نمايد، سپس مسافرت كند، كفّاره
ساقط نمىشود، ولى اگر به سفر برود و در مسافرت افطار كند، كفّاره ندارد.
و لكن انصاف اين است كه اين روايت ربطى به بحث ما ندارد.
توضيح اين مطلب: روايت فوق دو شاخه دارد؛ نخست اين كه قبل از ظهر روزهاش را
عمدا باطل نموده، و بعد از ظهر مسافرت كند. اين، از بحث ما خارج است؛ چون بحث در
جايى است كه قبل از ظهر مسافرت كند؛ زيرا سفر بعد از ظهر ضررى به روزه نمىزند.
[1]. وسائل الشيعة، جلد 7، ابواب ما
يمسك عنه الصائم، باب 58، حديث 1.
نام کتاب : حيله هاى شرعى و چاره جويى هاى صحيح نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 88