responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : حيله هاى شرعى و چاره جويى هاى صحيح نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 79

1- محمّد بن مسلم از امام باقر عليه السّلام چنين نقل مى‌كند:

إنّه سئل عن الرّجل يعرض له السّفر في شهر رمضان و هو مقيم و قد مضى منه ايّام، فقال: لا بأس بان يسافر و يفطر و لا يصوم‌ [1].

اين روايت، روشنترين حديث اين بحث از جهت سند و دلالت مى‌باشد؛ سند آن معتبر و دلالتش مطلق و عام است.

2- «حلبى» در روايت صحيحى به نقل از امام صادق عليه السّلام مى‌گويد:

سألته عن الرّجل يدخل شهر رمضان و هو مقيم لا يريد براحا ثمّ يبدو له بعد ما يدخل شهر رمضان ان يسافر فسكت، فسألته غير مرّة، فقال:

يقيم أفضل إلّا أن تكون له حاجة لا بدّ له من الخروج فيها أو يتخوّف على ماله. و رواه الكليني، عن علي بن إبراهيم، عن أبيه، عن ابن أبي عمير، عن حمّاد، عن الحلبي، مثله‌ [2].

اين روايت دو سند دارد. يك سند آن را مرحوم «صدوق» در «من لا يحضره الفقيه» نقل كرده، و سند ديگر را مرحوم «كلينى» در «كافى» آورده، و هر دو سند صحيح است. بنابراين، روايت مذكور از نظر سند معتبر است.

و امّا از نظر دلالت، روايت معناى وسيعى دارد. و بعيد نيست كه حتّى شامل كسى كه به قصد فرار از روزه مسافرت مى‌كند نيز بشود؛ زيرا جمله «لا يريد براحا» بدين معناست كه تصميمى براى سفر نداشت، سپس تصميم به مسافرت گرفت؛ نه اين كه كارى يا عذرى برايش حاصل شده باشد.


[1]. وسائل الشيعة، جلد 7، ابواب من يصح منه الصوم، باب 3، حديث 2.

[2]. وسائل الشيعة، جلد 7، ابواب من يصح منه الصوم، باب 3، حديث 1.

نام کتاب : حيله هاى شرعى و چاره جويى هاى صحيح نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 79
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست