پاسخ: بسيار اتّفاق مى‌افتد كه بر اثر يك علّت و حادثه عارضى خون زن قطع مى‌شود؛ مثل ترس، يا ضربه شديد، يا شوك شديد، و مانند آن. آيا در تمام اين موارد، على رغم اين كه زن خون نمى‌بيند حق دارد عبادات را ترك كند، به اين دليل كه سبب عارضى باعث قطع خون شده است؟ احدى از فقها قائل به چنين مطلبى نيست، همان گونه كه مقتضى اطلاق روايات فوق و آيات قرآن اين است كه حكم داير مدار رؤيت خون و عدم آن است، و زن هرگاه به هر علّتى حائض نشود، بايد عباداتش را انجام دهد و صحيح خواهد بود؛ خواه به علّت طبيعى باشد، يا عارضى.

فرع سوّم: حكم عوارض جانبى‌

گاهى از اوقات قرصهاى جلوگيرى از عادت ماهيانه، بنا بر عللى قدرت جلوگيرى كامل ندارد و مصرف‌كننده، هر چند جلوى خونريزى كامل را به وسيله اين قرصها مى‌گيرد، امّا لكه‌هايى مى‌بيند. حكم اين لكّه‌ها چيست؟

پاسخ: يكى از شرايط خون «عادت» طبق روايات اين است كه سه روز كامل استمرار داشته باشد، و خون قطع نشود، و از آنجا كه در محلّ بحث اين شرط حاصل نيست، و خون استمرار ندارد، حيض محسوب نمى‌شود. بنابراين بايد احكام استحاضه را بر آن جارى كند و چون مقدار زيادى نيست، احكام استحاضه قليله را دارد، كه براى هر نماز يك وضو كافى است.