حرمت ابدى‌

در دو صورت، علاوه بر حرمت و بطلان نكاح، حرمت ابدى نيز ايجاد مى‌شود:

الف) در صورتى كه زن و مرد هر دو، با آگاهى از موضوع عدّه، و حكم شرعى آن (حرمت نكاح در عدّه) اقدام به ازدواج كنند؛ هر چند در زمان عدّه آميزش صورت نگيرد. البتّه چنين فرضى بسيار نادر است.

ب) چنانچه يكى از آن دو، يا هر دو، جاهل به حكم شرعى و موضوع آن باشند، و قبل از سپرى شدن عدّه آميزش صورت پذيرد. در اين فرض، كه زياد رخ مى‌دهد، نيز بر يكديگر حرام ابدى مى‌شوند.

امّا در صورتى كه هر دو جاهل به حكم و موضوع باشند، و آميزشى صورت نگرفته، يا در خارج عدّه صورت بگيرد، هر چند عقدشان باطل است، ولى موجب حرمت ابدى نمى‌شود، و مى‌توانند پس از سپرى شدن عدّه، با عقد جديد زندگى تازه‌اى را شروع نمايند.

كوتاه سخن اين كه: تمام صورتهاى ازدواج در عدّه را مى‌توان در دو صورت زير خلاصه كرد:

اوّل: در صورتى كه از روى آگاهى به حكم و موضوع انجام شود، يا دخول صورت گيرد، حرام ابدى مى‌شوند.

دوّم: چنانچه بر اثر جهل باشد، و آميزشى تحقّق نيابد، حرمت ابدى نمى‌آورد.

امّا عقيده فقهاى اهل سنّت:

شيخ طوسى رحمه اللّه در اين باره مى‌فرمايد: