4- انديشهبانان مجهّز، آماده و پاى به ركابى كه به كسب دانشهاى رايج حوزهها اكتفا ننمودند، بلكه با تيزبينى و فكرى زنده و پويا، از دانشهاى نوين نيز بهره جستند و با اشتغال به يك بُعد از دين از ساير ابعاد آن غافل نگشتند «1».
5- پژوهشگران بلندمرتبهاى كه در تنور كم همّتى نسوختند و در غبار مسامحهگرى و سهلانگارى، مدفون نشدند.
6- مصلحان بيداردلى كه بسان چشمهاى در كوير كسالتبار عصر ستم و دوران طاغوت جوشيدند، و خواب آلودگان را بيدار و بيداران آن شب ديجور و سهمگين را، آرامش و اميد بخشيدند.
7- دينشناسان اصلاحگرى كه ايجاد جامعه دينى و تشكيل حكومت الهى را از نخستين وظايف عالمان مسئوليّتشناس مىدانند و آرمانشان، عينيّت يافتن احكام و معارف زندگىساز اسلام بوده، در دلشان نور اميد به آيندهاى درخشان در سرنوشت مسلمانان موج مىزند «2».