مادّه سوم: هر كس حق زندگى و آزادى و امنيّت شخصى دارد ...

مادّه پنجم: احدى را نمى‌توان تحت شكنجه، و يا مورد مجازات و رفتارى موهن و ظالمانه، يا بر خلاف شئون انسانيّت، قرار داد.

مادّه ششم: هر كس حق دارد كه در همه جا، به عنوان يك انسان، در برابر قانون شناخته شود.

مادّه هفتم: همه در برابر قانون مساوى هستند، و حق دارند بدون تبعيض و با رعايت تساوى حقوق، از حمايت قانون برخوردار شوند ...

مادّه بيست و ششم: هر كس حق دارد از آموزش و پرورش بهره‌مند شود، ... آموزش و پرورش بايد طورى هدايت شود كه شخصيّت انسانى هر كس را به حدّ اكمل رشد آن برساند و احترام حقوق و آزاديهاى بشر را تقويت كند ...

مادّه بيست و نهم: هر كس در مقابل آن جامعه‌اى «وظيفه» دارد، كه رشد آزاد و كامل شخصيّت او را ميسّر سازد.

و بالاخره آخرين مادّه اين اعلاميّه جهانى راه را براى تمام سوء استفاده جويان مى‌بندد:

مادّه سى‌ام: هيچ‌يك از مقرّرات اعلاميّه حاضر نبايد طورى تفسير شود كه متضمّن حقّى براى دولتى، يا جمعيّتى، يا فردى، باشد كه به موجب آن بتواند هر يك از حقوق و آزاديهاى مندرج در اين اعلاميّه را از بين ببرند، و يا در راه آن فعّاليّتى نمايند.

مجدّداً يادآور مى‌شويم كه آن قدر خوش باور نيستيم كه اين شعارهاى زيبا و دل‌انگيز را كه در شرايط نابسامان دنياى كنونى، شبيه «رؤياى شيرين و دلپذيرى» است كه تا مرحله تحقّق خارجى فاصله بسيار دارد، امورى انجام يافته تصوّر كنيم، و يا ضعف و ناتوانى اين‌