آشكار و وحشيانه‌اى است، سپس او را مجازات بدنى كرد، و حبسش نمود.»

نتيجه اين كه مجازات تعزيرى برخى از گناهان، كه حدّ شرعى ندارد، حبس و زندان مى‌باشد.

ب) آلوده نمودن بدن و لباس!

در برخى روايات آلوده كردن بدن و لباس مجرم به عنوان مجازات مطرح شده است. به دو نمونه از اين روايات توجّه كنيد:

5- حفص بن البخترى، به نقل از امام صادق عليه السّلام، مى‌گويد:

«اتى امير المؤمنين عليه السّلام برجل وجد تحت فراش رجل فامر به امير المؤمنين فلوّث فى مخروّة [1]؛ مردى را كه در بستر مرد ديگرى با او خوابيده بود، خدمت حضرت على عليه السّلام آوردند. حضرت دستور داد او را آلوده به كثافات كنند.»

سؤال: مخروئه چيست، و چه تناسبى با جرم مذكور دارد؟

پاسخ: «مخروئه» از ريشه «خرء» به معنى مدفوع انسان است، و مقصود از آن در اينجا مستراح و توالت مى‌باشد، و تناسب مجازات مذكور با جرم ارتكابى اين است كه وقتى دو جنس مذكّر در بستر واحدى مى‌خوابند، قصد عمل زشت لواط را دارند، و كسى كه آهنگ چنين گناه بزرگى را دارد بايد به مدفوع انسان آلوده گردد، تا تنفّر شديدى از آن برايش حاصل شود، و ديگر به دنبال آن نرود!

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ اللواط، باب 6، حديث 1.