و اين خود
پايهاى براى يكى از فلسفههاى دعاست كه در ادامه به آن اشاره خواهد شد.
شرايط
اجابت دعا:
توجّه به
كيفيّت اين شرايط نيز روشنگر حقايق تازهاى در زمينه مسأله به ظاهر بُغرنج
«دعا» است و اثر سازنده آن را آشكار مىسازد. در روايات اسلامى مىخوانيم:
1-
براى اجابت دعا بايد قبل از هر چيز در پاكى قلب و روح كوشيد و از گناه توبه كرده و
خودسازى نمود و از زندگى رهبران الهى الهام گرفت. از امام صادق عليه السلام نقل
شده كه فرمود:
«إيَّاكُمْ أنْ يَسْأَلَ أحَدُكُمْ رَبِّهُ
شَيْئَاً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ حَتَّى يَبْدَءَ بِالثَّنَاءِ
عَلَى اللّهِ وَ المِدْحَةِ لَهْ وَ الصَّلَوةِ عَلَى النَّبِىِّ وَ آلِهِ ثُمَّ
الاعْتِرَافِ بِالذَّنْبِ ثُمَّ المَسْألَةَ؛ بپرهيزيد
از اين كه كسى از شما، چيزى را از خدا بخواهد مگر اين كه نخست مدح و ثناى الهى بجا
آورد و درود بر پيامبر و آل او بفرستد، سپس اعتراف به گناه خويش كند و بعد چيزى را
از خدا بخواهد».[2]
2-
در زندگى از اموال غصبى و ظلم و ستم پرهيز كرده و تغذيه او از حرام نباشد.
از پيامبر
اسلام صلى الله عليه و آله نقل شده:
«مَنْ احبَّ أنْ يُسْتَجَابَ دَعَائُهُ فَلْيُطْلِبْ
مَطْعَمَهُ وَ مَكْسَبَهُ؛ كسى كه دوست دارد دعايش مستجاب
شود، بايد غذا و كسب خود را (از حرام) پاك كند».[3]
3-
از مبارزه با فساد و دعوت به سوى حق خوددارى نكند، زيرا آنهايى كه امر به