بخش دوّم‌

اوّل الدّين معرفته و كمال معرفته التّصديق به و كمال التّصديق به توحيده و كمال توحيده الاخلاص له و كمال الاخلاص له نفي الصّفات عنه لشهادة كلّ صفة أنّها غير الموصوف و شهادة كلّ موصوف أنّه غير الصّفة فمن وصف اللّه سبحانه فقد قرنه و من قرنه فقد ثنّاه و من ثنّاه فقد جزّاه و من جزّاه فقد جهله و من جهله فقد اشار اليه و من اشار اليه فقد حدّه و من حدّه فقد عدّه.

ترجمه‌

سرآغاز دين، معرفت و شناخت اوست و كمال معرفتش تصديق به ذات پاك اوست و كمال تصديق به او همان توحيد اوست و كمال توحيدش، اخلاص براى اوست و كمال اخلاص براى او، نفى صفات ممكنات از اوست چرا كه هر صفتى (از اين صفات) گواهى مى‌دهد كه غير از موصوف است و هر موصوفى (از ممكنات) شهادت مى‌دهد كه غير از صفت است، پس هر كس خداوند سبحان را (با صفاتى همچون صفات مخلوقات) توصيف كند او را با امور ديگرى قرين ساخته و آن كس كه او را با چيز ديگرى قرين كند دوگانگى در ذات او قائل شده و كسى كه دوگانگى براى او قائل شود اجزايى براى او پنداشته و هر كس براى او اجزايى قائل شود به راستى او را نشناخته است و كسى كه او را نشناسد به او اشاره مى‌كند و هر كس به او اشاره كند او را محدود شمرده و هر كس او را محدود بداند او را به شمارش در آورده است (و در وادى شرك سرگردان شده است)!