خطبه يازدهم و من كلام له عليه السّلام لابنه محمّد بن الحنفيّه لمّا اعطاه الرّاية يوم الجمل‌

اين سخن را على (ع) به فرزندش «محمّد بن حنفيّة» فرمود، در آن هنگام كه پرچم را در روز جنگ «جمل» به دست او سپرد.

تزول الجبال و لا تزل! عضّ على ناجذك. اعر اللّه جمجمتك. تد في الارض قدمك. ارم ببصرك اقصى القوم، و غضّ بصرك، و اعلم انّ النّصر من عند اللّه سبحانه.

ترجمه‌

اگر كوهها متزلزل شود تو تكان مخور! دندانهايت را به هم بفشار و جمجمه خويش را به خدا عاريت ده! قدمهايت را بر زمين ميخكوب كن! و نگاهت به آخر لشكر دشمن باشد! چشمت را فرو گير (و مرعوب نفرات و تجهيزات دشمن نشو)! و بدان! نصرت و پيروزى از سوى خداوند سبحان است!

خطبه در يك نگاه‌

از روايات به خوبى استفاده مى‌شود كه امير مؤمنان على (ع) اصرار زيادى داشت كه در ميدان «جمل» جنگى صورت نگيرد و خون مسلمين بر صفحه آن ريخته نشود. و نيز آمده است كه در آن روز پرچم را به دست «محمد بن حنفيه» داد