بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

سخنى در باره «نهج البلاغه» و «گوينده آن»

[1] سخن گفتن در باره «على» (ع) يا اثر عظيمش «نهج البلاغه» از جهتى كار آسانى نيست و از جهتى آسان است! آرى آسان نيست براى كسانى كه بخواهند به عمق وجود على پى ببرند و از تمام زواياى فكر بلند و ايمان قوى و ملكات فاضله او آگاه شوند و يا نهج البلاغه او را چنان كه هست بشناسند، به يقين اين كار آسانى نيست، ولى آگاهى بر گوشه‌هايى از اين دو اقيانوس بيكران براى همه كس آسان و ممكن است.

هر كس كمترين آشنايى با على و تاريخ زندگى و سخنان و افكار او داشته باشد، به خوبى مى‌داند كه او يك انسان برتر است، او آيتى از آيات بزرگ حق است، او نسخه نادرى از كتاب وجود انسان است و مى‌داند نهج البلاغه او كه پرتوى از وجود اوست نيز چنان است! نهج البلاغه او دريايى است بيكران، اقيانوسى است پهناور، گنجينه‌اى است پر گهر، باغى است پر گل، آسمانى است پر ستاره و خلاصه منبعى است براى همه نيازهاى انسان در مسير سعادت.

بى‌شك هر گاه كسى اراده كند در چنين مى‌دانى گام بگذارد بايد خود را براى‌

[1] آغاز اين كتاب به يارى خداوند در شب ميلاد مسعود امير مؤمنان على (ع) در سال 1371 مطابق 12 رجب 1413 واقع شد بى‌آنكه هيچ‌گونه برنامه‌ريزى شده باشد.