به راستى خانه كعبه، پرچم بزرگ اسلام است كه هميشه در اهتزاز مى‌باشد، پرچمى است كه مسلمين گرد آن جمع مى‌شوند و استقلال و عظمت و عزّت خود را در مراسم آن مى‌جويند و هر سال روح تازه‌اى با مشاهده آن در كالبد مسلمين جهان دميده مى‌شود و خون تازه‌اى در عروقشان به جريان مى‌افتد.

سپس بعد از ذكر اين همه فضايل و اسرار به مسئله واجب بودن زيارت خانه خدا اشاره كرده، مى‌فرمايد: «خداوند اداى حقّ آن را واجب شمرده و حجّ آن را لازم كرده و بر همه شما زيارت آن را به طور دسته‌جمعى مقرّر داشته و فرموده است: و براى خدا بر همه مردم است كه آهنگ خانه (او) كنند- آنها كه توانايى رفتن به سوى آن را دارند، و هر كس كفر ورزد (و حج را ترك كند به خود زيان رسانده) خداوند از همه جهانيان بى‌نياز است» (فرض حقّه و اوجب حجّه و كتب عليكم وفادته‌ [1] فقال سبحانه: «وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ»).

نكته‌ها

در مورد حج مسائل و مباحث زيادى است كه ذكر همه آنها كتاب مستقلّى را مى‌طلبد و در اين جا به چند نكته كه از اهميّت خاصى برخوردار است قناعت مى‌كنيم:

1- تاريخچه خانه كعبه‌

اين خانه كه نام ديگرش بيت اللّه الحرام است، تاريخچه بسيار مفصّلى دارد كه مطابق روايات‌ [2] به زمان حضرت آدم (ع) بر مى‌گردد.

[1] «وفادة» در اصل به معناى طلوع كردن و آشكار شدن مى‌باشد، سپس به معناى نزول و ورود آمده و وفد به هيأت و جمعيّتى گفته مى‌شود كه به سراغ كشورى يا زمامدارى يا فرد يا گروهى كه داراى شأن و مقامى هستند مى‌روند.

[2] بحار الانوار، جلد 12، صفحه 86