چهارپايان پست‌تر شود: «أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ». [1]

3- انسان، اعجوبه عالم كون‌

«انسان» در حقيقت شگفت‌انگيزترين پديده عالم هستى است كه به گوشه‌اى از اسرار وجودى او در اين بخش از كلام امام اشاره شده است: داشتن اعضا و جوارح گوناگون و نيروهاى مختلف و قدرتهاى متفاوت، و تركيب از عناصر متضاد، و تشكيل از عوامل گوناگون به گونه‌اى كه به صورت معجون بسيار پيچيده‌اى در آمده است كه همه چيز در او جمع است و در واقع نمونه كوچكى است از تمام جهان هستى و عالم صغرى همطراز عالم كبير.

اين ويژگى «انسان» از يك سو، ما را به اهميّت آفرينش او آشنا مى‌سازد و از سوى ديگر به عظمت آفريدگار او! آرى:

منظور «امام» از بيان اين ويژگيها اشاره به اين دو نكته بوده است: عظمت آفريدگار و عظمت آفريده.

[1] سوره اعراف، آيه 179.

[2] آيا چنين مى‌پندارى كه تو موجود كوچكى هستى در حالى كه عالم كبير در تو خلاصه شده است.