سيّد رضى گرد آورنده نهج البلاغه‌

به اتّفاق همه مورّخان، سيّد رضى در سال 359 هجرى قمرى در بغداد ديده به جهان گشود. كودكى كه نام او را «محمّد» گذاردند و بعدها به «شريف رضى»، «ذو الحسبين» شهريت يافت مادر وى «فاطمه» دختر حسين بن ابى محمّد اطروش نام داشت كه از نسل امام على بن ابى طالب بود. [1] زنى بود فاضله، پارسا و بلند نظر كه سيّد رضى در باره‌اش چنين سروده است:

«هر گاه مادران نيكوكار، همانند تو بودند، فرزندان از وجود پدر بى‌نياز مى‌گشتند!» [2] پدر وى كه از نسل امام موسى كاظم (ع) است، ابو احمد، حسين بن موسى نام داشت. [3] و در دو دولت عبّاسى و آل بويه داراى منزلت عظيمى بود كه ابو نصر بهاء الدّين به وى لقب «الطاهر الاوحد» داد.

ابو احمد، پنج بار رياست و سرپرستى طالبيّين را عهده‌دار شد و در حالى كه‌

[1] فاطمة بنت الحسين بن ابى محمّد الحسن الاطروش بن على بن الحسن بن على بن عمر بن على بن ابى طالب (ع).

[2] مقدّمه يادنامه علّامه شريف رضى.

[3] ابو احمد الحسين بن موسى بن محمّد بن موسى بن ابراهيم بن الامام ابى ابراهيم موسى الكاظم (ع).