بخش ششم‌

فاجرى فيها ماء متلاطما تيّاره متراكما زخّاره، حمله على متن الرّيح العاصفة و الزّعزع القاصفة، فامرها بردّه، و سلّطها على شدّه، و قرنها الى حدّه، الهواء من تحتها فتيق، و الماء من فوقها دفيق.

ترجمه‌

سپس خداوند در آن (فضاى عظيم) آبى جارى ساخت كه امواج متلاطم و متراكم داشت و آن را بر پشت تندبادى شديد و طوفانى كوبنده و شكننده سوار كرد سپس باد را به بازگرداندن آن امواج فرمان داد و بر نگهداريش مسلّط ساخت و تا حدّى كه لازم بود، آن دو را با هم مقرون ساخت، فضاى خالى در زير آن گشوده شده بود و آب در بالاى آن در حركت سريع قرار داشت.

شرح و تفسير نخستين مخلوق، آب بود

آنچه از كلمات مولا امير مؤمنان على (ع) در اين بخش از كلماتش و بخش آينده، در توضيح چگونگى پيدايش جهان استفاده مى‌شود، اين است كه خداوند در آغاز، آب- يا به تعبير ديگر- مايعى همانند آب آفريد و آن را بر پشت تندبادى سوار كرد، اين تندباد مأمور بود آن مايع را كاملا حفظ كند و از پراكندگى آن‌