كه اين خود گام ديگرى براى توزيع عادلانه ثروت محسوب مى‌گردد.

مالكيّت در اسلام‌

از نظر اسلام، مالكيّت‌ «واقعى و مطلق» مخصوص خداست و مالكيّت او نسبت به همه چيز و همه موجودات در پهنه جهان هستى، مالكيّت حقيقى است و جنبه‌ «تكوينى» دارد، نه قراردادى و قانونى و تشريعى چرا كه او آفريدگار همه چيز و مدير و مدبّر آنهاست:

«لَّهُ مَا فِى السَّمَواتِ وَ مَا فِى الْأَرْضِ‌؛ آنچه در آسمان‌ها و زمين است از آن اوست». [1]

بنابراين مالكيّت ديگران بايد با اجازه و فرمان خدا و طبق قوانين او صورت گيرد.

مالكيّت شخصى و كار

اسلام مالكيّت شخصى را محترم شناخته و هركس را مالك دسترنج خود مى‌داند، و كار را پايه مالكيّت مى‌شناسد.

اين يك قانون طبيعى است كه اسلام آن را امضا كرده است، چرا كه هركس مالك طبيعى خود و نيروهاى خويش است. دسترنج و فرآورده‌هاى هركس در واقع تبلورى از نيروهاى وجودى او محسوب مى‌گردد، بنابراين همان‌طور كه انسان مالك خود و نيروهاى خويش است مالك كار و دسترنج خود نيز مى‌باشد.

[1]. سوره بقره، آيه 255.