رهبرى مسلمانان را به آنها اختصاص مى‌داد، مطالعه تاريخ و منابع حديث اسلامى نشان مى‌دهد كه هيچ يك از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله در علم، دانش، تقوا، فضيلت و ساير صفات عالى انسانى به پايه على عليه السلام نمى‌رسيدند.

وظايف و شرايط امام عليه السلام‌

رهبرى در اسلام شرايط سنگينى دارد. رهبر و پيشواى الهى بايد از همه مردم آگاه‌تر، داناتر، و شجاع‌تر باشد و چنان كه گفتيم از هرگونه گناه، خطا و اشتباه مصونيّت داشته باشد.

پيامبر و امام در عين اين كه‌ «رهبرى مذهبى» را بر عهده دارند، از نظر حكومت اسلامى به عنوان‌ «رهبر اجتماع» تمام وظايف و مسؤوليّت‌هاى حكومت را به عهده دارند و داراى صفات و شايستگى‌هاى لازم براى چنين مسؤوليّتى خواهند بود.

پيامبر بنيان‌گذار دين و امام حافظ آن است، و هر دو از طرف خداوند تعيين مى‌شوند، با اين تفاوت كه بر پيامبر «وحى» نازل مى‌گردد، ولى امام تنها وارث علوم و دانش‌هايى است كه بر پيامبر نازل شده و وحى بر او نازل نمى‌گردد اما به همه كليّات و جزئيّات آيين او احاطه كامل دارد. امام همچون پيامبر نقش سازندگى خاصّى دارد و از هرگونه فداكارى و بهره‌بردارى از امكانات گوناگون به سود جامعه اسلامى فروگذار نمى‌كند.

نقش امام حسين عليه السلام در مبارزه با منافقان و واژگون كردن دستگاه‌هاى ظلم و بيدادگرى، و نقش امام باقر و امام صادق عليهما السلام در نشر