به همين دليل قرآن در آيات متعددّى، مخالفان و منكران خود را به آوردن كتابى همانند آن دعوت كرده است و با اين‌كه مخالفان سر سخت پيامبر صلى الله عليه و آله براى اين كار كوشش كردند، هرگز نتوانستند به آن جامه عمل به آن بپوشانند.

قرآن صريحاً مى‌فرمايد:

«قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَ الجِنُّ عَلَى‌ انْ يَأْتُوْا بِمِثْلِ هَذَا القُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَو كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً؛ بگو اگر همه دست بدست هم دهند كه همانند قرآن را بياورند، قادر نخواهند بود». [1]

اين ندا را قرآن هم اكنون نيز دارد؛ و به همه دانشمندان و متفكّران بشر اعلام مى‌كند كه اگر در ارتباط قرآن با خدا ترديد دارند، چيزى همانند آن بياورند، و اين عجز عمومى در برابر دعوت مزبور، گواه زنده اعجاز قرآن است.

عدم تحريف قرآن‌

قرآن كتابى است دست نخورده، زيرا نظام و تركيب‌بندى خاصّ آن به گونه‌اى است كه نمى‌توان چيزى بر آن افزود، و يا از آن كم كرد و اگر كسى چنين كند، بسيار زود شناخته خواهد شد. علاوه بر اين جمع كثيرى از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله از همان آغاز نزول قرآن، تمامى آيات آن را مى‌نوشتند، تا از دستبرد و تحريف مصون بماند، اين عدّه كه نامشان در تواريخ ثبت شده است به نام‌ «كُتّاب وحى» يا «كاتبان وحى» معروفند و على عليه السلام يكى از معروف‌ترين آنان بود.

[1]. سوره إسراء، آيه 88.