2- تكيه‌گاه براى مبارزه با حوادث سخت زندگى‌

مذهب تكيه‌گاه مؤثرى براى مبارزه با حوادث سخت زندگى و پيشگيرى از واكنش‌هاى نامطلوب يأس و نوميدى است كه به هنگام برخورد با مشكلات و بن بست‌هاى زندگى دست مى‌دهد.

يك فرد مذهبى با ايمان راسخ به خدا كه مبدأ بى‌پايان علم و قدرت است؛ و با اتكاءِ و استمداد از لطف و يارى او، در برابر هيچ مشكلى خود را تنها و ضعيف و ناتوان نمى‌بيند، چرا تنها ببيند با اين‌كه تحت حمايت كسى قرار دارد كه بر هر چيز قاهر و قادر است.

و با ايمان به اين‌كه هر بن بست و مشكلى با حمايت بى دريغى كه او از بندگانش دارد حل شدنى است، هرگونه عوامل‌ «يأس و نوميدى» را از خود دور مى‌سازد.

به همين دليل كمتر موردى مى‌توان پيدا كرد كه يك فرد مذهبى گرفتار عكس‌العمل‌هاى حاد يأس مانند «انتحار و خود كشى، هيجان‌هاى عصبى؛ بيمارى‌هاى روانى» كه واكنش نااميدى و احساس شكست قطعى هستند؛ شده باشد.

قرآن مجيد مى‌گويد: بدانيد دوستان خدا هرگز نمى‌ترسند و از هيچ چيز اندوهگين نمى‌گردند. [1]

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: يك آدم با ايمان هرگز خودكشى و انتحار نمى‌كند.

بنابراين‌ «ايمان مذهبى» از يك سو «عامل تحرك و جنبش» و از سوى‌

[1]. سوره يونس، آيه 62.