[جلد اوّل‌]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

مقدّمه‌

روح جستجوگر و ذهن پرسؤال هر انسانى او را براى رسيدن به حقيقت و برطرف كردن ابهاماتى كه پيرامون مسائل مختلف وجود دارد به سؤال كردن وادار مى‌نمايد، چرا كه يكى از بهترين طرق روشن كردن مجهولات و رسيدن به واقعيّتها، سؤال نمودن از كسانى است كه اطّلاع كافى دارند.

همان طور كه خداوند متعال مى‌فرمايد: (فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ*؛ مسائلى را كه نمى‌دانيد از اهل اطّلاع و كسانى كه آگاه هستند بپرسيد). [1]

به همين دليل اسلام كه يك آيين فطرى و هماهنگ با عقل و منطق است نه تنها بر اين مسأله فطرى كه در بين عقلا معمول و معروف است مهر تأييد نهاده، بلكه به طرق مختلف مردم را به آن تشويق و در مواردى الزام كرده است، البتّه سؤالاتى كه انگيزه الهى و منطقى دارد نه سؤالاتى كه هدف از آن لجاجت، خودنمايى، اظهار فضل، و تحقير ديگران باشد.

استفتا

اين كلمه يك واژه عربى است و به نوع خاصى از سؤالات اطلاق مى‌شود، سؤالى كه پيرامون مسائل و احكام شرعى و عملى از افراد ذى صلاح و مراجع معظّم تقليد مطرح مى‌گردد.

[1]. سوره انبياء، آيه 7.