سؤال 930- آيا در موارد زير، قبل از ولوج روح‌ [1] مى‌توان سقط درمانى انجام داد:

الف) در بيماريهايى كه مى‌دانيم مسلّماً جنين پس از تولّد خواهد مرد.

ب) در بيماريهاى ژنتيكى.

ج) در ناهنجاريهاى نوزادان «مثل آنانسفالى».

جواب: سقط جنين در اين موارد اشكال دارد، به خصوص اين كه پيش‌بينى‌هاى فوق جنبه قطعى ندارد؛ ولى پس از ولوج روح جايز نيست.

سؤال 931- سقط جنين غير شيعه چگونه است؟

جواب: سقط جنين در هيچ مورد جايز نيست؛ مگر در موارد ضرورت.

سؤال 932- آيا سقط جنين پس از ولوج روح، اگر علم به تلف شدن مادر و جنين باشد، جايز است؟

جواب: در فرض مسأله كه اگر مادر به همان حال باقى بماند، هر دو مى‌ميرند، مى‌توان با سقط جنين، جان مادر را نجات داد.

سؤال 933- اگر مادرى براى سقط بچّه‌اش كارى انجام ندهد، لكن با مراعات نكردن موارد لازم، و تهيّه نكردن شرايط حفظ جنين، باعث سقط بچّه شود، آيا كار حرامى كرده است؟

جواب: اگر در حفظ جنين مطابق معمول كوتاهى كرده باشد مسئول است.

سؤال 934- زنى كه در ماه هفتم حاملگى به سر مى‌برد، در اثر تصادف نياز به عمل جرّاحى فورى پيدا مى‌كند، كه لازمه‌اش بيهوش نمودن اوست؛ ولى در اثر بيهوشى بچّه مى‌ميرد (يقين به فوت بچّه داريم) آيا لازم است مادر، جرّاحى و عمل شود؟

جواب: اگر جان مادر در خطر است و راه منحصر به عمل جرّاحى و بيهوشى باشد، مانعى ندارد.

سؤال 935- در فرض بالا، در صورتى كه احتمال فوت بچّه برود، آيا بازهم جايز است مادر عمل شود؟

جواب: با شرايط بالا، اين فرض به طريق اولى جايز است.

سؤال 936- دكترها به مادرى دارويى داده‌اند كه بخورد تا بچّه‌اش سالم بماند و سقط

[1]. ولوج روح زمانى است كه بچّه در شكم مادر به حركت در مى‌آيد، كه معمولا در حدود چهارماهگى است.