دهان با آب يا دارو، اگر چيزى از آن فرو نرود روزه را باطل نمى‌كند. و اگر بدون اراده به حلق برسد اشكالى ندارد، ولى اگر از اوّل بداند بى‌اختيار به حلق مى‌رسد روزه‌اش باطل است و قضا و كفّاره دارد.

مسأله 399- اگر شخص جُنب عمداً تا اذان صبح غسل نكند، بنابر احتياط واجب روزه‌اش باطل است؛ ولى اگر توانايى بر غسل ندارد، يا وقت تنگ است، بايد تيمّم نمايد، امّا اگر از روى عمد نباشد روزه‌اش صحيح است. و زنى كه از حيض يا نفاس پاك شده، و تا اذان صبح غسل نكرده، در حكم كسى است كه باقى بر جنابت مانده است.

سؤال 400- آيا باطل شدن روزه به خاطر بقاء بر حيض و نفاس، مخصوص روزه ماه مبارك رمضان و قضاى آن است، يا شامل تمام روزه‌ها مى‌شود؟

جواب: در صورتى كه از حيض و نفاس پاك شده باشد، ولى هنوز غسل نكرده است، روزه ماه رمضان و قضاى آن در چنين حالتى اشكال دارد، و غير آن اشكال ندارد، ولى اگر هنوز از حيض يا نفاس پاك نشده، روزه براى او جايز نيست.

مسأله 401- اگر در ماه مبارك رمضان پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود، و براى غسل وقت نداشته باشد و تيمّم كند، روزه‌اش صحيح است؛ امّا اگر براى هيچ كدام از غسل و تيمّم وقت ندارد، بايد بعداً غسل كند و روزه او نيز صحيح است.

مسأله 402- اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاك شود نمى‌تواند روزه بگيرد، همچنين اگر در اثناء روزه، خون حيض يا نفاس ببيند، اگر چه نزديك مغرب باشد.

مسأله 403- اگر زن پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك شود، و در غسل كردن كوتاهى كند، بنابر احتياط واجب روزه‌اش باطل است؛ ولى چنانچه كوتاهى نكند، مثلا منتظر باشد كه حمّام بازشود، يا آب حمّام گرم شود، و تا اذان غسل نكند، در صورتى كه تيمّم كرده باشد روزه او صحيح است.

سؤال 404- اگر زنى كه در حال حيض يا نفاس بوده پس از پاك شدن غسل را فراموش كند، و تا آخر ماه مبارك رمضان به همين شكل روزه بگيرد، و غسل واجب يا مستحبّ ديگرى هم نكرده باشد، روزه‌هايش چه حكمى دارد؟