1. روزى حضرت على عليه السلام خطاب به يكى از يارانش به نام «نوف بكالى» فرمود:

«أَ تَدْري يا نَوْفُ مَنْ شيعَتي؟؛ آيا مى‌دانى شيعيان من چه كسانى هستند (و چه ويژگيهايى دارند؟)

نوف عرض كرد: لا وَ اللَّه؛ نه به خدا قسم! شما بفرمائيد.

سپس حضرت شروع به بيان اوصاف شيعيان خود نمود، از جمله فرمود:

«رُهْبانٌ بِاللَّيْلِ وَ اسْدٌ بِالنَّهار [1]؛ شيعيان من راهبان شب و شيرمردان روز هستند (در دل شب عالم خاصّى دارند و در روز، به هنگام دفاع از اسلام بسيار شجاع و قوى هستند.)»

2. در روايت ديگرى شيعيان اين گونه توصيف شده‌اند:

«إِنَّما شَيعَتُنا أَصْحابُ الْارْبَعَةِ الأعْيُنِ؛ عَيْنانِ فِي الرَّأْسِ وَ عَينانِ فِي الْقَلْبِ‌ [2]؛ شيعيان ما داراى چهار چشم هستند! دو چشم (مانند همه انسانها) در سر و دو چشم ديگر در قلب دارند.»

يعنى شيعيان آدمهاى قوى، شجاع، بيدار، روشن، فهميده، عالم و همه چيز فهم هستند؛ نه آدمهاى بى‌دست و پا و ساده‌لوح.

3. شخصى به امام باقر عليه السلام عرض كرد: «الحمد للَّه شيعيان شما خيلى زياد هستند» امام عليه السلام نگاه پرمعنايى به او كرد و فرمود: اينها كه مى‌گويى شيعيان ما هستند، آيا اين كارها را انجام مى‌دهند؟

هَلْ يَعْطِفُ الْغَنيُّ عَلَى الْفَقيرِ؟ وَ يَتَجاوَزُ الْمُحْسِنُ عَنِ الْمُسِي‌ءِ و يَتَواسَوْنَ؟ قُلتُ: لا، قالَ: ليْسَ هؤُلاءِ الشِّيعَةُ، الشِّيعَةُ مَنْ يَفْعَلُ هَكَذا [3]

آيا ثروتمندان اين افراد به حال فقراء و مستمندان خود توجّهى دارند و به آنها رسيدگى مى‌كنند؟ آيا بزرگان و نيكوكاران اين افرادى كه شما آنها را شيعه‌

[1] بحار الانوار، جلد 75، صفحه 28.

[2] الكافي، جلد 8، صفحه 215.

[3] بحار الانوار، جلد 71، صفحه 313.