1. در اجرام سماوى، اين دو نيرو به طور يكسان حكمفرماست، زيرا اگر كوچك‌ترين تخلّفى روى دهد، و نيروى جاذبه يا نيروى گريز از مركز، كم و زياد گردد و به طور كلّى اگر سيّارات، فاصله، حجم و يا سرعت سيرى را كه دست قدرت براى آنها تعيين كرده از دست بدهند، وضع آنها به كلّى به هم مى‌خورد و اين خود، يكى از مصاديق نظم در جهان بالاست.

2. حركت سيّارات يكى از شواهد بارز نظم است، زيرا كه روى يك حساب منظّم و دقيق به صورت يكنواخت در حركتند، به گونه‌اى كه طىّ هزاران سال، كمترين تغييرى در وضع آنها ديده نمى‌شود.

3. بُد دانشمند معروف آلمانى كه در قرن 18 و 19 زندگى مى‌كرد، فاصله‌هاى سيّارات را تحت يك قانون معيّنى درآورد. او مى‌گفت: فاصله هر سيّاره‌اى از خورشيد، بدون قاعده نيست، بلكه هر يك از سيّارات، طبق يك حساب دقيق، در فاصله معيّنى قرار گرفته‌اند. جالب توجّه اينكه دانشمند مذكور با تكيه بر همين قانون، جاى ستاره نپتون را تعيين كرد و بعدها منجّمين در همان جا، به وسيله تلسكوپ، ستاره مذكور را مشاهده كردند.

4. مسأله خسوف و كسوف هم از موضوعات قابل ملاحظه است، زيرا مى‌توان وقوع آنها را از سالها قبل، به طور دقيق پيش‌بينى كرد و اين خود حكايت از گردش دقيق و منظّم كواكب مى‌كند.

به طور كلّى در هر 18 سال و 11 روز، 43 مرتبه كسوف و 28 مرتبه خسوف صورت مى‌گيرد. پس از گذشتن اين مدّت، باز كسوف و خسوف در اوقات معيّن تكرار مى‌شود.

اين بود مختصرى از عظمت و نظم آسمان. حال كه به مقدارى از عظمت و نظم جهان هستى، آگاه شديد، حقايقى كه درباره خورشيد، ماه، مرّيخ، زهره، مشترى و سرانجام كهكشان‌ها و سحابى‌ها گفتيم، در نظر بياوريد و از طرفى پيرامون حركت‌