چند ستاره ديده نمى‌شود كه به شكل خاصّى، دور هم قرار گرفته‌اند. دانشمندان قديم نجوم، براى هر يك از آنها اسمى گذارده‌اند كه اكنون هم به همان نام شناخته مى‌شوند. از جمله صورت «الجاثى على ركبتيه» است كه در ظاهر چند ستاره بيش‌تر نيست، امّا پشت دوربين‌هاى نجومى در حدود 30 هزار ستاره است و فاصله آنها از ما 36 هزار سال نورى است.

3. داستان حرارت ستارگان، موضوعى بسيار قابل توجّه است. همانطور كه پيش از اين ذكر كرديم، درجه حرارت در سطح خارجى خورشيد 6000+ است، در حالى كه درجه حرارت سطح خارجى ستارگان جُدى، و شعرى‌ به 8000+ و 000، 11+ مى‌رسد و در داخل آنها از ميليون‌ها درجه هم تجاوز مى‌كند.

4. كهكشان‌ها كه از ميليون‌ها ستاره تشكيل شده‌اند، بر اثر زيادى مسافت، گاه به صورت نقطه و گاه به صورت نوار سفيدرنگ، مانند بازوى مقابل كهكشان راه شيرى (كهكشان ما) ديده مى‌شود.

در اثر مطالعات فلكى به وسيله دوربين‌هاى نجومى، ثابت شده است كه هر كدام آنها، جهان وسيع و پهناورى هستند؛ به طورى كه منظومه شمسى ما با آن عظمت، جزئى از اجزاى يكى از كهكشان‌هاست و خورشيد يكى از كواكب متوسّط آن مى‌باشد. فاصله دو قطر اين كهكشان به قدرى است كه نور، آن را، حدود يكصد هزار سال طى مى‌كند! و جالب اينكه خورشيد در كهكشان ما هر 240 ميليون سال، يكبار به دور مركز اين كهكشان دور مى‌زند.

5. در شبهاى صاف، ستارگانى به صورت ابرهاى رقيق و كم‌رنگ ديده مى‌شوند كه آنها را سحابى مى‌گويند و هر يك براى خود، عالمى جداگانه دارند. نزديك‌ترين آنها به زمين المرئة المسلسله‌ [1] است كه چند ستاره آن ديده مى‌شود. اين سحابى از

[1].

Andromede.