نام کتاب : آفريدگار جهان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 201
ايراد دوم: چگونه به خداى ناديده ايمان بياوريم؟!
سادهترين ايراد مادّىها بر خداپرستان اين است كه چگونه انسان مىتواند
موجودى را كه با حواسّ خود درك نكرده، بپذيرد و به او ايمان آورد؟
خدايى كه نه جسم دارد، نه مكان، نه زمان، نه رنگ و نه ... با چه وسيلهاى
مىتوان چنين موجودى را درك كرد؟
ما تنها به چيزى كه حواسّ ما از درك آن عاجز نباشد، ايمان مىآوريم و به هيچ
وجه چنين چيزى وجود ندارد.
اين ايراد از زمانهاى بسيار دور، مورد گفتگو و بحث بوده است، [1] ولى مادّىها،
امروز آن را با عبارات علمى چنين بيان مىكنند: ما به چيزى اعتراف مىكنيم كه علم
براى ما ثابت كند. موجودات ماوراى طبيعت (خدا، روح، ملك و ...) را علم ثابت نكرده
و ما چيزى را كه علم ثابت نكند قبول نداريم!
به يقين مىدانيد كه در اصطلاح امروز، علم در مقابل فلسفه قرار دارد و منظور
از علم، معلوماتى است كه درباره ساختمان موجودات طبيعى و آثار آنها گفتگو مىكند و
اغلب موضوع خاصّى دارد و موضوع هر يك از علوم طبيعى، موجود يا موجودات خاصّى است،
ولى فلسفه عبارت است از:
[1]. از تواريخ بر مىآيد كه در صدر
اسلام نيز چنين ايرادى را از پيشوايان اسلام مىگرفتند.
نام کتاب : آفريدگار جهان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 201